Սա այն դեպքն է, երբ խոսքերն ավելորդ են…բայց ուզում եմ խոսել, ու մի փոքր արտահայտվել…Էրիկին անձամբ չեմ տեսել ու չեմ ճանաչել, բայց այդ երեխան շատ արագ դարձավ մեզ բոլորիս մի տեսակ հարազատ…հիշում եմ, ինչպիսի ոգևորությամբ էինք պատրաստվում բարեգործական խաղին, ու ինչ նեղված էինք, որ այնքան էլ շատ գումար չէր հավաքվել…հիշում եմ ինչքան արձագանք եղավ, ոմանք (անգամ հայտնի և բոլորիս կողմից շատ սիրված մեկը) ինձանից հաշվեհամարն էին ուզում, որպեսզի գումար փոխանցեն…
չգիտեմ էլ, ապարդյուն էր այդ ամենը, թե ոչ…երևի թե՝ոչ…ամեն դեպքում մենք փորձեցինք, ու համապատասխան գումարը կարծես թե հավաքվում էր…մի պահ ինձ մեղավոր էի զգում, որ միլիոնատեր չեմ, ու չկարողացա փոխանցել շատ գումար…բայց ասում են ոչ թե փողն է խնդիրը եղել, այլ երիկամները չեն դիմացել այդքան քիմիոթերապիաներին…ափսոս…բժիշկները հուսադրում էին, բայց այդպես էլ չկարողացան փրկել նրան ՝ ոչ Ռուսաստանում, ոչ էլ Իզրաելում…նա մահացել է փետրվարի 16-ին, Իսրայելի “Բնեյ Ցիոն” հիվանդանոցում…ցավակցում եմ Էրիկի ծնողներին ու բարեկամներին…բոլորս ենք ցավում…
հ.գ. Էրիկի նման շատ փոքրիկներ կան, որոնք պայքարում են իրենց կյանքի համար…մի եղեք անտարբեր, որ նման դեպքերը կանխարգելվեն հենց սկզբից…
միևնույն է ինձ մեղավոր եմ զգում, որ միլիոնատեր չեմ…
Advertisements
