Սա այն դեպքն է, երբ խոսքերն ավելորդ են…բայց ուզում եմ խոսել, ու մի փոքր արտահայտվել…Էրիկին անձամբ չեմ տեսել ու չեմ ճանաչել, բայց այդ երեխան շատ արագ դարձավ մեզ բոլորիս մի տեսակ հարազատ…հիշում եմ, ինչպիսի ոգևորությամբ էինք պատրաստվում բարեգործական խաղին, ու ինչ նեղված էինք, որ այնքան էլ շատ գումար չէր հավաքվել…հիշում եմ ինչքան արձագանք եղավ, ոմանք (անգամ հայտնի և բոլորիս կողմից շատ սիրված մեկը) ինձանից հաշվեհամարն էին ուզում, որպեսզի գումար փոխանցեն…
Kiki's Blog 